Κρόνος εναντίον Δια

---

« Όταν το καθήκον και πρέπει του Κρόνου συγκρούεται με τα δώρα του Μεφιστοφελή»

Σε αυτό το άρθρο θα επιχειρήσω να σας παρουσιάσω την διαφορά μεταξύ των δυο πλέον «παρεξηγημένων» πλανητών. Εχουμε συνδεσει τον Κρονο με όλα τα δεινα και τον Δια με όλα τα καλά και αγαθά. Η παρουσιαση είναι λιγο προτοτυπη και x-treme. Αλλα, ο σκοπος είναι, να γινει η κατανοηση ορθα και όχι παπαγαλία.
Αυτοι οι δυο πλανητες αρχετυπικα τουλαχιστον εμπλεκονται στο εργο Φαουστ του Μεγαλου Γερμανου ποιητη Γκαιτε. Ο Κρονος είναι τα επιτευγματα τα οποια είναι προιον σκληρου μόχθου. Μεσα όμως από την αυταπαρνηση. Διοτι Κρονος σημαινει προσυλωση στο καθήκον. Ο Κρονος στην πραγματικοτητα είναι ο Θεος που δοκιμαζει. Και κρινει τις οποιες πραξεις μας. Η παρουσια του Κρονου στον χαρτη υποδηλωνει τις δοκιμασιες, την πειρα αλλα πανω από όλα δεν θα υποδειξει ΑΔΙΚΙΑ. Ο Διας δινει πολλες υποσχεσεις, υπεραισιοδοξια, ηθικη και ανηθικοτητα. Ο Διας είναι η αντιστοιχια του Μεφιστοφελή στο εργο του Γκαιτε. 
Ο γερος –Φαουστ (Κρονος) αναζητα την απολαυση και την ηδονη (*χαρακτηριστικα Δια). Ετσι αποφασιζει να συναψει συμφωνία με τον Μεφιστοφελή. Εδώ όμως προσεξτε κατι ιδιαιτερα διαφωτιστικό. Στα εβραικα Μεφιστοφελης σημαινει {"Μεφίζ" (=καταγραφέας) + "τοφέλ" (=ψεύτης).}. Καταγραφέας των επιθυμιων αλλα και αυτος που λεει ψεματα και παραπλανα. Αρκει να συμπερανετε πως προ της ανακαλυψεως του πλανητη Ποσειδωνα ο Διας ηταν κυβερνητης των Ιχθυων. Ο Φαουστ κουρασμενος από το γεγονος πως εδωσε ολο του το είναι στην ερευνα και την μελέτη προσπαθει να ρεφαρει τον χρονο του. Ετσι οδηγειται μια νύχτα στο τρίστρατο του δάσους Σπένσερ, κοντά στο Βίτενμπεργκ, κατά τις δέκα το βράδυ (10 ζωδιο και 10ος οικος είναι αντιστοιχια ΚΡΟΝΟΥ) , σχημάτισε ορισμένους κύκλους με το μαγικό ραβδί του και επικαλέστηκε το διάβολο. Σημειώνεται πως ο κύκλος είναι 360ο και το τρίστρατο (διά του 3) μας δίνει 120 που είναι η όψη τριγώνου δηλαδή μια όψη διευκολυντική- ιδιοτήτων του πλανήτη ΔΙΑ. Θυμωμένος γιατί κλήθηκε παρά τη θέλησή του ο διάβολος κατέφθασε μέσα σε μια μανιασμένη θύελλα. Μόλις κόπασαν οι άνεμοι και οι αστραπές, και όταν ο διάβολος ζήτησε από τον Δρα Φάουστ να αποκαλύψει τη θέλησή του, ο λόγιος απάντησε ότι ήταν πρόθυμος να συνάψει συμμαχία μαζί του. Αυτό μας δειχνει πως πολλες φορες οι σκεψεις μας είναι αποτελεσμα των πραξεων μας. Οι Σκεπτομορφες όπως θα λεγαμε.
Ο Διας (με την αρνητικη του εννοια) στην πραγματικοτητα ερχεται για να υπηρετησει τον ανθρωπο; Μηπως όχι;

ΔΕΙΤΕ ένα αποσπασμα:

Φάουστ: Πώς λέγεσαι;
Μεφιστοφελής: Ερώτηση με λίγη σημασία, / Για κάποιον που το Λόγο υποτιμά / Και τα φαινόμενα ουδόλως εκτιμά, / Μα εμβαθύνει στων όντων την ουσία

Φάουστ: Ειδικά για το δικό σου ον / Το όνομά σου είναι αρκετόν, / Γιατί σ' αποκαλύπτει με σαφήνεια θαυμαστή / Ως Βελζεβούλη, ψεύτη και μαστροχαλαστή. / Ποιος είσαι;

Μεφιστοφελής: Μέρος της δύναμης που πιάνει / Να κάνει το κακό και σε καλό το φτάνει.

Αν καποιος διαβασει την πρωτη πραξη του εργου οπου ο Κυριος βαζει με τον Μεφιστοφελή ένα «περιεργο» στοιχημα για το ποιος θα κερδισει την ψυχη του Φαουστ. Δηλαδη η σπαταλη με την εγκρατεια , το καλό με το κακό. Μια αναμέτρηση δηλαδή ενός αγαθού που ενέχει το πονηρό με ένα πονηρό το οποίο επιφέρει το αγαθό. Διοτι ο Μεφιστοφελής εκει δεν είναι ο γνωστος Διαβολος όπως μα τον εχει μαθει η θρησκεια. Εχει πλακα, δεν είναι απομακρος, όταν χρειασθει επιτιθεται , δινει τις σκεψεις των αλλων και τα μυστικά τους στον Φαουστ. Εχοντας όλα τα αγαθα που δινει ενας Διας!!! Ακομα και το ζωδιο της προφητειας είναι ο Τοξοτης οπου είναι κυβερνητης ο Διας. Από την άλλη ο Φαουστ εχει αηδιασει από την συσσωρευση συμβατικής γνωσης που τον κανουν ακομα έναν που ξεχωριζει λιγο από τον σωρο!!

Δειτε και ένα ακόμα αποσμασμα:
Φάουστ
Αφοσιώνομαι στη ζάλη, στην πιο οδυνηρή ηδονή,
στο ερωτικό μίσος, στη θλίψη που δροσίζει.
Το πάθος μου, γιατρεμένο απ' την ορμή της γνώσης,
δεν πρέπει στο μέλλον κα κλεισθεί μπροστά σε κανένα πόνο
κι ο,τι στην ανθρωπότητα όλη είναι δοσμένο,
θέλω μέσα στα μύχια της ψυχής μου εγώ να απολαύσω.
Με το πνεύμα μου τα πιο ψηλά και τα πιο βαθιά ν'αδράξω,
τα καλά της και τους πόνους της στο στήθος να στοιβάξω,
κι έτσι το είναι μου εγώ να το πλατύνω ως το δικό της,
κι όπως αυτή, στο τέλος κι εγώ συντρίμμι να γενώ.

Μεφιστοφελής
Ω, πίστεψε εμένα, που κάμποσες χιλιάδες χρόνια,
αυτήν τη σκληρή τροφή μασσώ,
ότι απ'την κούνια ως το νεκροκρέββατο
κανένας άνθρωπος δε χωνεύει το παλιό ξυνό προζύμι!
Πίστεψε έναν από εμάς τα πνεύματα, αυτό το όλον
είναι μονον για ένα Θεό καμωμένο!
Αυτός αναπαύεται σε αιώνια μέσα λάμψη,
εμάς μας έρριξε στο σκοτάδι,
και για σας αξίζουν μόνον η μέρα και η νύχτα.

Φάουστ
Ομως εγώ θέλω!

Εδω εχουμε την αισθηση του καθηκοντος με τον ναρκισισμο. Εάν αυτή η σχεση δεν εξισσοροπηθει τοτε τα αποτελεσματα μπορει να είναι ολεθρια. Στην αυτό-κατατσροφη μας. Στο τελος του εργου ο Φαουστ αφου εχει νοιωσει την απολυτη αγαπη και τον ερωτα για την Μαργαριτα τελικα την κατακρεουργει. Μιας και ο Κρονος «ευνουχισε» τον Ουρανο στην Αρχαιοελληνικη Θεογονία. Ετσι ο Κρονος κατακρεουργει την Μαργαριτα ουσιαστικα κατακρεουργει τον ιδιο του τον εαυτο!!!

Εχωντας ζησει μια ζωη μεσα στα βιβλια , ανακαλυπτει την Μαργαριτα αλλα λογω ηλικιας αδυνατει να την «κατακτησει». Η Μαργαριτα είναι ο στοχος στην ζωη του καθενος. Η αδυναμία επιτευξης του στοχου εκαναν τον Φαουστ να λειτουργησει εγωιστικά!!!! Ο Διας –Μεφιστοφελης είναι εδώ η ενσαρκωση του ρητου που λεει : « ο σκοπος αγιαζει τα μεσα».

Όταν ο ανθρωπος θελησει κατι πασει θυσια τοτε ενεργοποιει τον Δια του. Ο Διας θα προσπαθησει να σου δωσει τα δωρα του αλλα πως; Όταν όμως αυτό δεν γινει με «νομοτυπο τροπο» (*στο εργο ο Φαουστ καταπατησε τους Υπερτατους Νομους αυτους της Ηθικης και του Συμπαντος) τοτε ερχεται ο Κρονος να κρινει το ολο δημιουργημα σου. Και τοτε η Κριση είναι αμείλικτη.

Πολλες φορες είναι μεγαλο λαθος να φορτωνουμε τα λαθη μας στους αλλους. Ο Φαουστ δεν του εφταιξε ο Μεφιστοφελής!!! Αυτος τον καλεσε. Πολλα δεινα που μας συμβαινουν μηπως τα εχουμε εμεις προκαλεσει;
Αλλωστε ο ανθρωπος είναι πλασμενος κατ’ εικοναν και ομοιωσην. Ετσι δεν είναι; Αλλα και ο Μεφιστοφελης ηταν εκπτωτος αγγελος που ηταν επισης κατ’ εικοναν και ομειωσην. Μηπως τελικα ο ανθρωπος είναι πολύ κακος για αγγελος και πολύ καλος για διαολος;
Όταν πιεζουμε τον εαυτο μας για κατι πασει θυσια και ειδικα αν αυτό δεν είναι με το σωστο και τον αρμονικο τροπο τοτε το εχουμε το εξης :

Και είμαι βέβαια πιο γνωστικός απ' όλους τους λογάδες,
Διδάκτορες, δασκάλους, γραφιάδες και παπάδες,
Δεν με τυραννούνε ούτε δισταγμοί ούτε αμφιβολίες,
Δεν φοβάμαι ούτε κόλαση ούτε διάβολο -
Γι' αυτό χάθηκε για μένα και κάθε χαρά,
Δεν φαντάζομαι πως γνωρίζω κάτι σωστό,
Δεν φαντάζομαι, πώς θα μπορούσα κάτι να διδάξω,
Να διορθώσω τους ανθρώπους και να τους μεταπείσω.
Και δεν έχω ούτε κτήματα ούτε και χρήματα,
Ούτε τιμές ούτε και μεγαλεία του κόσμου,
Ούτε σκυλί δεν θάθελε πια έτσι να ζη ...

Κατά συνεπεια ο Κρονος θα σου δωσει αυτά που πραγματικά αξιζεις.